Bir adam vefat etmeden önce oğlunu çağırır ve ona vasiyet eder,
“Oğlum, sana iki vasiyetim var. Birincisi, öldüğüm zaman ayağıma eski bir çorap giydir. İkincisi de, sana bıraktığım mektubu beni defnedene kadar açma.”
Zaman geçer, adam vefat eder. Çocuk vasiyet üzere, defnedilmeden önce babasının ayağına eski bir çorap giydirmek ister. Fakat imam müsaade etmez, “Dinimize göre, ölüyü kefenden başka bir şeyle gömmek doğru değildir” der. Çocuk uğraşır, vasiyettir der; ama ne yapsa da imamı ikna edemez.
İlk vasiyeti yerine getiremeyen çocuk, üzgün bir şekilde babasını defneder. Sonra babasının söylediği mektubu açar ve okumaya başlar;
“Oğlum, görüyorsun ya, eski bir çorabı bile götüremedim..”
Velhasıl, ömür boyu peşinden koştuğumuz hiçbir şey bizimle kabre girmeyecek. Sadece (son nefese kadar koruyabilirsek) imanımız ve güzel amellerimiz bize eşlik edecek.