C dili
Fonksiyonlar ve Degişkenler
KARETOPL.C:
================================================================
int toplam; /* Global degisken */
main()
{
int index;
baslik(); /* Baslik isimli fonksiyonu cagirir */
for (index = 1;index <= 7;index++)
kare(index); /* Bu, kare fonksiyonunu cagirir. */
bitis(); /* Bu da, bitis isimli fonksiyonu cagirir */
}
baslik() /* Bu fonksiyonun tanimidir */
{
toplam = 0; /* “Toplam” isimli degiskene 0 degeri atanir.. */
printf(“Bu, kare programinin basligidirnn”);
}
kare(rakam) /* Bu, kare fonksiyonunun baslangicidir */
int rakam;
{
int karesi; /* Yerel degisken tanimlaniyor */
karesi = rakam * rakam ; /* Karesini olusturuyor. */
toplam += karesi; /* Bulunan deger, toplama ekleniyor */
printf(“%d nin karesi %d dir.n”,rakam,karesi);
}
bitis() /* Bitis fonksiyonu tanimlaniyor. */
{
printf(“nKarelerin toplami: %d dir..n”,toplam);
}
================================================================
KARETOPL.C isimli programa bir bakin. Bu program, fonksiyonlu ilk
programimiz. Goreceginiz gibi C de fonksiyon tanimlamak o kadar kolaydir
ki, programlarin fonksiyonlara parcalanmasi neredeyse istemeden olur.
Aslinda, biz fonksiyonlari kullanip duruyorduk, ornegin kullandigimiz
printf komutu, bir fonksiyondur. Printf fonksiyonu, derleyici ile gelen
fonksiyon kutuphanesinin bir parcasidir.
Bu programin calisan kismina bir bakin. baslik() isimli bir satir ile
basliyor. Iste C de, herhangi bir fonksiyon, bu sekilde cagirilir: ismi,
parantez, ve sayet varsa bu fonksiyona gonderilmesi istenen degerler
yazilir. Programin calismasi bu satira gelince, baslik isimli fonksiyona
atlanir, ve buradaki islemler yapilir. Bitince, program geri doner, ve
ana programda kaldigi yerden isleme devam eder, ve “for” dongusune gelir.
Burada, yedi kere “kare” isimli bir fonksiyonu cagirir, daha sonra “bitis”
fonksiyonunu cagirir ve program sona erer.
FONKSIYONUN TANIMLANMASI
main’den sonra ayni main’in ozelliklerini tasayan bir program
goreceksiniz. Sadece bunun ismi “baslik()” olarak tanimlanmistir. Bu
basligin ilk satirinda “toplam” degiskeninin degeri 0 a atanir, ve bir
baslik satiri yazilir. Dikkat ederseniz, “toplam” degiskenini,
fonksiyonlarin disinda, programin basinda tanimlamistik. Bu sekilde
tanimlanan bir degisken, o programdaki herhangi bir fonksiyondan
cagirilabilir. Bu tip degiskenlere “global” denir.
Bu iki satiri main() in icine de koymamiz mumkundur. Bu ornek sadece
fonksiyonlarin kullanimini gostermektedir.
FONKSIYONA DEGER GECIRMEK
Ana programda, “for” dongusunde, “index++” deyimini goruyorsunuz. Ilk
olarak gecen konuda ogrendigimiz birer birer arttirma metoduna alismaya
bakin, cunku C programlarinda cok karsilasacaksiniz.
“kare” isimli fonksiyonu cagirirken, bir yenilik kattik. Yani, parantez
icindeki “index” deyimini. Bu da derleyiciye, o fonksiyona gidince,
“index” in o andaki degerini de beraberimizde goturmek istedigimizi
belirtir. “Kare” isimli fonksiyonun basligina baktigimizda ise,
parantezler icinde bir baska degisken ismi goruyoruz: “rakam.” Ana
programdan “kare(index)” dedigimizde gelen index’in degerine, bu fonksiyon
icinde ‘rakam’ diyecegimizi belirtiyoruz. Buna rakam demek yerine
istedigimiz herhangi bir ismi verebilirdik – C nin degisken isim
kurallarina uymasi sarti ile. Fonksiyon, ona ne tip bir deger
gecirilecegini bilmesi icinde, hemen alt satirda, “int rakam” diyerek,
gelecek bu degerin bir integer olacagini belirtiyoruz.
Kume isaretinden sonra, “int karesi” deyimi ile, sadece bu fonksiyonun
icinde tanimli olan bir degisken daha tanimlandigini goruyoruz. Bundan
sonra, “karesi” degiskenine ‘rakam’ in karesini atiyoruz, ve “toplam”
degiskenine de “karesi” degiskeninin degerini ekliyoruz.
BIR FONKSIYONA DEGER ATAMA HAKKINDA DAHA BILGI
Aslinda “index” in degerini fonksiyona gecirdigimizde, anlattigimdan biraz
daha fazla sey oldu. Gercekte, “index” in degerini gecirmedik bu
fonksiyona, o degerin bir kopyasini gecirdik. Bu sayede, “index” in asil
degeri, fonksiyon tarafindan kazara zarar goremez. “rakam” isimli
degiskenimizi fonksiyon icinde istedigimiz gibi degistirebilirdik, fakat
ana programa geri dondugumuzde, “index” in degeri yine ayni kalirdi.
Boylece, degiskenin degerinin zarar gormesini onlemis oluyoruz, fakat ayni
zamanda, ana programa bir deger dondurmemize de mani oluyoruz. Pointers
kisimina gelince, cagiran fonkisyona degeri dondurmek icin, iyi tanimli
bir metod gorecegiz. O zamana kadar ana programa deger dondurmenin yegane
yolu, global degiskenler kullanaraktir. Global degiskenlerden biraz
bahsetmistik, bu konu icersinde, daha da bahsedecegiz.
Programa devam ederek, bitis() isimli bir fonksiyonun cagirilisina
geliyoruz. Bu cagirma da, hicbir yerel degiskeni olmayan fonksiyonu
cagirir. “toplam” degiskeninin degerini yazdiktan sonra ana kesime donen
program, yapacak baska birsey olmadigini gorunce durur.
UFAK BIR YALANI ITIRAF ETME ZAMANI
Biraz once size bir fonksiyondan bir deger dondurmek icin yegane yolun
global degiskenler ile olabilecegini soylemistim. Fakat bir baska metod
daha var. Lutfen KARELER.C isimli programa bakin…
KARELER.C:
=====================================================================
main() /* Ana program burada. */
{
int x,y;
for(x = 0;x <= 7;x++) {
y = squ(x); /* x*x i hesaplayalim.. */
printf(“%d nin karesi %d dir…n”,x,y);
}
for (x = 0;x <= 7;++x)
printf(“%d nin karesi %d dir…n”,x,squ(x));
}
squ(in) /* Bir rakamin karesini bulan fonksiyon */
int in;
{
int kare;
kare = in * in;
return(kare); /* Yeni buldugumuz deger donduruluyor.. */
}
=====================================================================
Bu program, tek bir deger dondurmenin kolay oldugunu gosteriyor. Fakat,
birden fazla deger dondurmek icin, baska metodlara gerek oldugunu
hatirlamanizda fayda var.
ana programda, iki tane tamsayi degiskeni tanimliyoruz, ve 8 kere islenen
bir “for” dongusu baslatiyoruz. Dongudeki ilk satir, “y = squ(x);”, yeni
ve tuhaf gorunuslu bir satir. Onceki programlarda gordugumuz gibi, squ(x)
kisimi, squ isimli fonksiyonu, x parametresi ile cagirmaktadir. Fonksiyona
baktigimizda, bu gecen degiskenin orada ‘in’ isminde oldugunu, ve kare
ismindeki yerel degiskene, gecirdigimiz degerin karesinin atandigini
goruyoruz. Daha sonra, yeni “return” komutunu goruyoruz. Parantezler
icindeki bu deger, fonksiyonun kendisine atanir, ve ana programa bu deger
dondurulur. Yani, “squ(x)” fonksiyonu, x in karesine atanir, ve bu deger,
ana programa atanir. Ornegin, x in degeri 4 ise, y nin degeri, “y=squ(x)”
satirindan sonra 16 olacaktir.
Bir baska dusunme sekli de, “squ(x)” sozcugunu, “x” in karesi degerinde bir
degisken olarak dusunmektir. Bu yeni degisken de, degiskenlerin
kullanildigi herhangi bir yerde kullanilabilir. Baska bir degisken olarak
gormeye bir ornek olarak bu programda ikinci bir dongu vardir. Burada,
y degiskenine atamak yerine, printf’in icinde, bu fonksiyonu cagiriyoruz.
Bir fonksiyondan donecek degiskenin tipi, derleyiciye bildirilmelidir.
Fakat, bizim yaptigimiz gibi sayet belirtmezsek, derleyici donecek degerin
tam sayi (integer) olacagini kabul edecektir. Baska tiplerin tanimlanmasini
ise, bundan sonraki programda gorecegiz..
KAYAR NOKTA FONKSIYONLARI
KAYARKAR.C:
================================================================
float z; /* Bu bir global degiskendir */
main()
{
int index;
float x,y,sqr(),glsqr();
for (index = 0;index <= 7;index++){
x = index; /* int’i float yapalim */
y = sqr(x); /* x’in karesini alalim.. */
printf(“%d in karesi %10.4f dir.n”,index,y);
}
for (index = 0; index <= 7;index++) {
z = index;
y = glsqr();
printf(“%d in karesi %10.4f dir.n”,index,y);
}
}
float sqr(deger) /* float’in karesini al, float dondur. */
float deger;
{
float karesi;
karesi = deger * deger;
return(karesi);
}
float glsqr() /* float’in karesini al, float dondur. */
{
return(z*z);
}
================================================================
KAYARKAR.C isimli programa bir bakin. Ilk once daha sonra kullanacagimiz
bir global degisken tanimlamak ile basliyor. Programin “main” kisiminda,
bir tamsayi degiskeni tanimlaniyor. Bunun altinda, iki tani tamsayi
degiskeni, iki tane de tuhaf gorunuslu tanimlamalar var. “sqr()” ve
“glsqr()” isimli iki fonksiyon gibi gorunuyorlar, ve oyleler. Bu, C
dilinde “int” yani tamsayi dan baska birsey dondurecek bir fonksiyonun
(float mesela) resmi sekilde tanimlanmasidir. Bu derleyiciye, bu iki
fonksiyondan bir deger donunce, bu degerin float olacagini bildiriyor.
Simdi programin ortasinda yer alan “sqr” fonksiyonuna bir bakin. Burada
fonksiyonun isminin basinda bir “float” sozcugu goreceksiniz. Bu
derleyiciye herhangi bir yerden bu fonksiyon cagirilinca, donecek degerin
float olacagini bildiriyor. Simdi bu fonksiyon, ana programdaki cagirma
ile uyumludur. Bunun altinda, “float deger” satirini goruyorsunuz. Bu da,
bu fonksiyona, cagiran tarafindan gecirilecek degerin, bir “float” yani
kayar nokta olacagini bildirir.
Bundan sonraki fonksiyon “glsqr” da, bir kayar nokta donduruyor, fakat o,
input icin global bir degikeni (z degiskenini) kullaniyor. Ayrica, yeni
bir degisken tanimlamadan, karesini almayi “return” komutunun icinde
yapiyor.
DEGISKENLERIN ALANI
ALAN.C:
================================================================
int say; /* Bu bir global degiskendir. */
main()
{
register int index; /* Bu degisken sadece “main” icinde kullanilabilir */
baslik_1();
baslik_2();
baslik_3();
/* bu programin ana “for” dongusu */
for (index = 8;index > 0;index–)
{
int birsey; /* Bu degisken sadece bu kume isaretleri arasinda tanimli */
for (birsey = 0;birsey <= 6;birsey++)
printf(“%d “,birsey);
printf(” index simdi: %d oldu.n”,index);
}
}
int sayac; /* Bu degisken bu noktadan sonra kullanilabilir. */
baslik_1()
{
int index; /* Bu degisken sadece baslik_1 icinde tanimli */
index = 23;
printf(“Baslik_1 deki degeri %dn”,index);
}
baslik_2()
{
int say; /* Bu degisken sadece baslik_2 icinde gecerli */
/* ayni isimli global degiskenin yerini alir.. */
say = 53;
printf(“Baslik_2 deki degeri %dn”,say);
sayac = 77;
}
baslik_3()
{
printf(“Baslik_3 deki degeri ise %dn”,sayac);
}
================================================================
Ilk tanimlanan degisken “say”, butun fonksiyonlardan once tanimlandigi
icin, herhangi biri tarafindan cagirilabilir, ve daima erisilebilir. Daha
sonra, “sayac” isimli bir degisken tanimliyoruz. Bu da global bir
degiskendir, fakat ana programdan sonra tanimlandigi icin, ana program
tarafindan kullanilamaz. Global bir degisken, fonksiyonlarin disinda
tanimlanan degiskenlere denir. Bu tip degiskenlere dissal degiskenler adi
da verilebilir.
Ana programa geri donerek, “index” isimli degiskenin tanimina bakalim. Su
an icin “register” sozcugunu goz onune almayin. Bu degisken “otomatik” bir
degiskendir, yani o fonksiyon cagirildiginda olusur, ve fonksiyondan
cikinca kaybolur. Ana program baska fonksiyonlari cagirdiginda bile daima
calisir oldugundan, burada pek manasi yoktur. Tanimlanan diger bir
degisken de, “birsey” degiskenidir. Bu degisken, sadece “for” dongusunun
icinde tanimlidir, ve baska bir yerden erisilemez. Herhangi bir kume
dongusunun basina, degisken tanimlamalari konulabilir. Kumeden cikinca, bu
degisken tanimsiz olacaktir.
OTOMATIK DEGISKENLER HAKKINDA…
Baslik_1’e bir bakin. “index” isimli bir degisken kullaniyor. Bu
degiskenin ana programdaki “index” ile arasinda, ikisinin de otomatik
degisken olmasi disinda hicbir bag yoktur. Program, bu fonksiyonu
islemezken, bu degisken yoktur bile. Baslik_1 cagirildiginda, bu degisken
yaratilir, ve baslik_1 bitince de bu degisken silinir. Fakat bu, ana
programdaki ayni isimli degiskenin degerini hic etkilemez, cunku ayri
nesnelerdir.
Yani otomatik degiskenler, gerektiginde yaratilirlar, ve isleri bitince de
silinirler. Hatirlamaniz gereken bir nokta da, bir fonksiyon birden fazla
kere cagirildiginda, otomatik degiskenlerin eski degerleri saklanmaz, yeni
bastan deger atanmalari gerekir.
STATIK DEGISKENLER ?
Bir baska degisken tipi ise, statik degiskenlerdir. Degiskeni tanimlarken
basina “static” sozcugunu koyarak, o degisken yada degiskenler,
fonksiyonun tekrar tekrar cagirilmasinda, eski degerlerini tutarlar.
Ayni sozcugu bir global degiskenin onune koyarak, o degiskenin sadece o
kutuk icindeki fonksiyonlara tanimli olmasini saglayabiliriz. Bundanda
anlayacaginiz gibi, birkac parcadan olusan kutukler arasinda global
degiskenlerin tanimlanmasi mumkundur. Bunu 14. konuda daha iyi gorecegiz.
AYNI ISMI TEKRAR KULLANMAK
baslik_2 ye bir bakin. Burada “say” isimli degiskenin tekrar
tanimlandigini ve 53 degerini aldigini goruyoruz. Global olarak
tanimlanmasina karsin, ayni isimde bir otomatik degisken tanimlamak
mumkundur. Bu degisken tumuyle yeni bir degiskendir, ve global olarak,
programin basinda tanimlanan “say” ile arasinda hicbir baglanti yoktur. Bu
sayede kafanizda “acaba global isimlerle karisirmi” sorusu olmadan
fonksiyon yazabilirsiniz.
REGISTER DEGISKENLERI NEDIR
Sozumu tutarak, register degiskenine donelim. Bir bilgisayar bilgiyi
hafizada yada registerlerde tutabilir. Register sahasina erisim, hafizaya
erisimden cok daha hizlidir, fakat programcinin kullanabilecegi az sayida
register vardir. Bazi degiskenlerin program tarafindan cok kullanilacagini
dusunuyorsaniz, o degiskeni “register” olarak tanimlayabilirsiniz.
Bilgisayar ve derleyici tipinize gore, bir yada birkac degiskeni bu
sekilde tanimlayabilirsiniz. Cogu derleyicilerin hic register degiskenleri
yoktur, ve “register” sozcugunu goz onune almadan derleme yaparlar.
Register degiskenleri, sadece tamsayi ve karakter tipi degiskenler ile
kullanilabilir. Sectiginiz derleyiciye gore, unsigned, long yada short
tipleride register olabilir.
DEGISKENLERI NEREDE TANIMLAYALIM
Bir fonksiyona parametre olarak gecirilmis degiskenler varsa, bunlarin
tanimi, fonksiyon isminden sonra, ve acik kume isaretinden once
yapilmalidir. Fonksiyonda kullanilan diger degiskenler ise, fonksiyonun
basinda, hemen acik kume isaretinden sonra tanimlanir.
STANDART FONKSIYON KUTUPHANESI
Her derleyici, icinde bircok fonksiyon olan bir kutuphane ile birlikte
gelir. Bunlar genellikle giris/cikis islemleri, karakter ve katar isleme,
ve matemetiksel fonksiyonlari icerir. Bunlarin cogunu sonraki konularda
gorecegiz.
Bunun disinda, cogu derleyicinin, standart olmayan, ve kullandiginiz
bilgisayarin ozelliklerini kullanan, ilave fonksiyonlari vardir. Ornegin,
IBM-PC ve uyumlular icin, BIOS servislerini kullanan fonksiyonlar
sayesinde, isletim sistemine komutlar vermeyi, yada ekrana direk yazmayi
saglayan fonksiyonlar olabilir.
RECURSION NEDIR ?
RECURS.C:
================================================================
main()
{
int index;
index = 8;
geri_say(index);
}
geri_say(rakam)
int rakam;
{
rakam–;
printf(“rakam degeri %d dir.n”,rakam);
if (rakam > 0)
geri_say(rakam);
printf(“Simdi rakam %d oldu..n”,rakam);
}
================================================================
Recursion, ilk karsilasildiginda cok korkutucu gorunen bir kavramdir.
Fakat RECURS.C isimli programa bakarsaniz, recursion’un butun zorlugunu
yenebiliriz. Aslinda fazla basit ve dolayisi ile aptal olan bu program,
bize recursion’un kullanimini gostermesi bakimindan cok yararlidir.
Recursion, kendini cagiran bir fonksiyondan baska birsey degildir. Yani,
bitmek icin bir kontrol mekanizmasina ihtiyaci olan bir dongudur.
Karsinizdaki programda “index” degiskeni 8 e atanir, ve “geri_say”
fonksiyonunun parametresi olarak kullanilir. Bu fonksiyon da, bu
degiskenin degerini teker teker azaltir, ve bize bu degeri gosterir. Sonra
tekrar kendisini cagirir, degeri bir kez daha azalir, tekrar, tekrar..
Sonunda deger sifira ulasir, ve dongu artik kendini cagirmaz. Bunun
yerine, daha onceki cagirmada kaldigi yere geri doner, tekrar geri doner,
en sonunda ana programa geri doner, ve program sona erer.
NE OLDU ?
Fonksiyon kendisini cagirdiginda, butun degiskenlerini,ve cagirilan
fonksiyonun islemesi bittiginde donmesi gereken yeri hafizaya sakladi.
Bir dahaki sefere kendinin tekrar cagirdiginda, yine ayni seyi yapti, ta
ki kendisini tekrar cagirmasi bitene kadar. Daha sonra tekrar bu
bilgileri, ayni koyus sirasi ile geri okudu.
Hatirlamaniz gereken nokta, recursion’un bir noktada bitmesi gerektigidir,
sayet sonsuz bir donguye girerseniz, bilgisayarin hafizasi bitecek ve bir
hata mesaji cikacaktir.
ODEVLER
1. Daha once yazdigimiz Santigrad’dan Fahrenheit’a karsilik tablosundaki
derece hesaplamasini bir fonksiyona geciriniz.
2. Ekrana isminizi 10 kere yazan bir program yaziniz. Yazma isini yapmak
icin bir fonksiyon cagiriniz. Daha sonra bu fonksiyonu main() in basina
alarak, derleyicinin bunu kabul edip etmedigini kontrol ediniz.