Film Adı: Kayıp Yankılar
Tür: Dram, Gizem
Süre: 20 dakika
Yer: Küçük bir dağ kasabası
SAHNE 1: Kasaba Meydanı – Gün Batımı
Kamerada, kasaba meydanı ve etrafındaki rengarenk evler görünüyor. İnsanlar dolaşıyor, çocuklar koşuşturuyor. Kasaba meydanında yaşanan neşe ve enerji hemen hissediliyor.
NARRATÖR (Seslendirme, iç monolog): (Melankolik bir tonla) “Her gün aynı meydan, aynı yüzler… Kasabamızın sıradan ama huzur dolu yaşamı.”
SAHNE 2: Eski Kilise – İç Mekan – Gece
Kamera, kasabanın dışındaki eski bir kiliseye odaklanır. Kilisenin kapısı açıktır ve içeriden hafif bir ışık sızar.
ANA KARAKTER – LENA: (Genç bir kadın, gizemli bir ifadeyle kiliseye doğru ilerler. Elinde mektup gibi bir şey tutuyor.) “Büyükannemden kalan bu mektup neden burada? Neden bugün?”
SAHNE 3: Eski Kilise – İç Mekan – Devam Ediyor
Lena içeri girdiğinde, kilisenin duvarlarında asılı eski tablolar ve mumlarla aydınlatılmış bir atmosfer görülüyor. Lena, mektubu daha yakından inceler.
LENA: (Kendinden emin) “Sevgili Lena, eğer bu mektubu okuyorsan, kasabadaki saklı anılarımızı keşfetmeye hazır hissediyorsun demektir.”
SAHNE 4: Kasaba Sokakları – Gece
Kamera, kasaba sokaklarında dolaşırken, karanlık ve hüzünlü bir atmosfer hissedilir.
NARRATÖR (Seslendirme, iç monolog): “Kasabanın geçmişi, zamanla unutulmuş sırlarla dolu. Lena’nın arayışı, kayıp yankıları yeniden canlandıracak.”
SAHNE 5: Eski Çocukluk Arkadaşları – Gençlik Flashback’leri
Eski çocukluk arkadaşları, kasabada bisiklet sürerken, gizli kulüplerinde buluşurken ve göl kenarında piknik yaparken görülüyorlar. Bu sahneler, Lena’nın anılarından parçaları yavaşça canlandırıyor.
SAHNE 6: Eski Kilise – İç Mekan – Gece
Lena, mektubu okurken duygusal anlar yaşar. Kamera, Lena’nın yüzündeki ifadeleri yakın çekimde yakalar.
LENA: (Hüzünlü bir gülümsemeyle) “Eski günler… Arkadaşlarımızın kaybolduğu yer. Şimdi hepsi burada mı?”
SAHNE 7: Eski Çocukluk Arkadaşları – Son Flashback
Çocukluk arkadaşları, göl kenarındaki özel yere gelirler. Burada, bir zamanlar gömdükleri anı kutusunu kazmaya başlarlar. Anı kutusu açılır ve içinden eski fotoğraflar, notlar ve anılar çıkar.
ÇOCUKLUK ARKADAŞI 1: (Gülerek) “İşte tüm o gülüşler, tüm o anılar…”
ÇOCUKLUK ARKADAŞI 2: (Duygusal) “Ve buradayız, yıllar sonra. Hala bir aradayız.”
SAHNE 8: Eski Kilise – İç Mekan – Gece
Lena, mektubu tekrar katlar ve kasabanın etrafındaki dağ manzarasına bakar.
LENA: (Umutsuzca) “Belki de asıl yankılar, içimizde yaşadı. Ve bu anılar, asla kaybolmayacak.”
SAHNE 9: Kasaba Meydanı – Gün Batımı – Son
Lena, kasaba meydanında dururken, çocukluk arkadaşları da yanına gelir. Bir araya gelirler ve güneşin batışını izlerler.
NARRATÖR (Seslendirme, iç monolog): “Kasaba meydanında başlayan hayat hikayesi, unutulmuş anılarla dolu eski bir kilisede tamamlandı. Yankılar sonsuzluğa kadar sürecek.”
JENERİK:
Film, kasaba meydanındaki güneş batışı sahnesiyle sona erer. Jenerikte, film boyunca gösterilen fotoğraflar ve anılar geçerken, hüzünlü bir melodi çalar.